Znaleźliśmy go na jednej z posesji – przykutego łańcuchem do rozpadającej się, zgniłej budy. Bez dachu nad głową, bez jedzenia, bez opieki. Bez człowieka, który by go kochał. Dni zlewały się tam w jedno. Samotność, brud, głód i zimno. I cisza – taka, która boli.
Dziś Sernik ma już inne życie. Ale wciąż potrzebuje tego najważniejszego: prawdziwego domu i prawdziwej miłości.

To pies bardzo ludzki – pragnie bliskości, dotyku, obecności. Szuka kontaktu, przytula się, ufa. Ale czasem się boi. Czasem warczy, gdy poczuje, że ktoś próbuje odebrać mu to, co dla niego ważne – miskę, posłanie, chwilę z człowiekiem. Nie gryzie. Nie atakuje. On po prostu mówi: „proszę, nie zabieraj”. I jeśli dasz mu czas i zrozumienie – odwdzięczy się całą swoją psiością.

Z innymi psami bywa różnie – jedne akceptuje, inne mniej. Dlatego najlepiej czułby się jako jedynak albo z odpowiednio dobranym, spokojnym towarzyszem.

Na spacerach chodzi ładnie. W domu zachowuje czystość. Nie wymaga wiele – potrzebuje czułości, stabilności i miejsca, które będzie już na zawsze.

Boi się burzy. I fajerwerków. W Sylwestra szuka kąta, gdzie mógłby zniknąć. Wtedy najważniejsze, by był blisko człowieka. Tylko tyle – a dla niego to wszystko.

Sernik przeszedł przez piekło. I wciąż wierzy, że świat może być dobry. Szuka człowieka, który nie oczekuje ideału, ale pokocha go takim, jakim jest – z przeszłością, z emocjami, z potrzebą miłości.
Może to Ty? 

📍 Obecnie przebywa w domu tymczasowym w Warszawie.
📩 Kontakt adopcyjny: +48 695 060 859, adopcje@pieskarmel.pl